برآورد امید به زندگی و طول عمر در کارکنان ارتش جمهوری اسلامی ایران در گروه های سنی مختلف در سال ۱۳۸۷

سابقه و هدف: امید به زندگی یکی از مهمترین شاخص های ارزیابی سلامت و تندرستی در یک جامعه محسوب می شود. این مطالعه یک مطالعه مقطعی (cross-sectional) توصیفی- تحلیلی می باشد که به منظور برآورد امید به زندگی و طول عمر درگروه های سنی مختلف در سال 1387 بر روی کارکنان شاغل و بازنشسته ارتش جمهوری اسلامی ایران انجام شد.   مواد و روش ها: در این مطالعه با استفاده از داده های موجود در سازمان خدمات درمانی نیروهای مسلح، تعداد بیمه شدگانی که طی سال 1387 در آجا شاغل یا بازنشسته بوده و در طی سال به هر دلیلی فوت کرده اند استخراج گردید (همراه با ثبت جنس و همچنین سن آنها در سال 1387) و سپس با وارد کردن این اطلاعات در نرم افزار spss 16/0 و گروه بندی سنی و جنسی، با استفاده از جدول عمر دوره زمانی (period life table) ، امید به زندگی و طول عمر در کارکنان ارتش جمهوری اسلامی ایران در جنس و گروه های سنی مختلف و در هر دو جنس محاسبه گردید.   یافته ها: در مجموع کلیه کارکنان و بازنشستگان ارتش جمهوری اسلامی ایران در سال 1387 وارد مطالعه گردیدند. 97/3 % از افراد مورد مطالعه مرد و 2/7 % از آنان زن بودند. 46/37 % از افراد مورد مطالعه شاغل و 53/63 % از آنان بازنشسته بودند. طی سال 87 ( 0/72 % از افراد مورد مطالعه) به دلایل مختلف فوت نمودند. 98/75 % از فوت شدگان مرد و 1/25 % از آنان زن بودند. 96/8 % از فوت شدگان بازنشسته و 3/2 % از آنان شاغل بودند.   بحث و نتیجه گیری: امید به زندگی محاسبه شده در گروه های مختلف سنی کارکنان ارتش در زنان بطور معنی داری بیشتر از مردان بود. مقادیر امید به زندگی کارکنان ارتش که در این مطالعه محاسبه گردید، در همه گروه های سنی و بطور میانگین 3/87 سال از امید به زندگی جمعیت کشوری بیشتر بودند.